Water in beweging

'Deze trip komt eigenlijk veertig jaar te laat'

de Volkskrant, Binnenland, 12 januari 2006 (pagina 03)

Reportage
Van onze verslaggeefster Aimée Kiene

Bewonderend en hoopvol kijken ruim vijftig Amerikanen naar de stormvloedkering in de Oosterschelde. Er staat een harde wind, maar niet hard genoeg om de deuren te sluiten.

'We hadden hier in 1965 almoeten staan'
Het is Nederland op z'n somberst, bij de Maeslantkering in het uiterste puntje van Zuid-Holland. De lucht is grijs, het water van de Nieuwe Waterweg is loodgrijs. Het regent en het waait stevig; zuidwestenwind.
De Amerikaanse delegatie die uit Louisiana naar Nederland is gekomen om de Deltawerken te bekijken, lijkt het weinig te deren. Vol bewondering staren ze naar de enorme witte deuren van de Maeslantkering, die bij zwaar weer dicht kunnen om de stad Rotterdam te beschermen tegen het water.
Oliver Thomas, een hoge ambtenaar uit New Orleans, staat met zijn kraag omhoog en een witte muts over zijn oren te genieten van het schouwspel. Hij kan het ruwe weer en de harde wind erg waarderen. 'Misschien gaan we vandaag wel meemaken hoe die prachtige stormvloedkering van jullie werkt.'
Thomas woont al zijn hele leven in New Orleans, de stad die afgelopen zomer grotendeels werd verwoest door orkaan Katrina. De vraag die hij - en met hem ongeveer vijftig vertegenwoordigers uitLouisiana - deze week aan Nederland wil stellen is: hoe kan Louisiana zich beter beschermen tegen het water?
De trip komt eigenlijk veertig jaar te laat, merkt Thomas op. Toen hij acht jaar oud was, maakte hij de orkaan Betsy mee. Op de dak van zijn huis wachtte hij en zijn familie dagenlang op hulp en voedsel. De Amerikaanse regering heeft sindsdien weinig geleerd, vindt hij. 'We hadden hier in 1965 al moeten staan met onze vragen. Dan was die laatste ramp ons misschien bespaard gebleven.'
Kroonprins Willem-Alexander is vandaag de hoofdgast van het gezelschap. Gouverneur David Vitter van Louisiana beschouwt de aanwezigheid van de prins als een 'warm gebaar van vriendschap'. Maar terwijl de prins en andere prominenten zich bij de maquette van de Maeslantkering uitgebreid laten fotograferen door de pers, vergapen twee Amerikaanse ingenieurs zich door het raam nog eens aan het echte bouwwerk.
'Zoiets zou heel goed kunnen werken in de monding van Mississippi', zegt Ira Levy.
'Maar dan groter', antwoordt Oneil Malbrough. 'Het waait harder bij ons en het water komt hoger. In Nederland stormt het misschien vaker, maar bij ons is het meteen een hurricane.'
De delegatie verplaatst zich per bus naar de stormvloedkering in de Oosterschelde. Het gezelschap wandelt onder aanvoering van de kroonprins door een van de pijlers, langs een kleine tentoonstelling over de ontstaansgeschiedenis van de dam.
Op een van de wanden ontdekt Willem-Alexander een foto van zichzelf uit 1982. De kroonprins was toen vijftien jaar en schrijft met rode verf 'Alex' op een pijlers van de stormvloedkering. 'Goed werk, prins!' roept iemand.
Bij een foto van het Zeeuwse platteland vlak na de watersnoodramp in 1953 barst senator Mary Landrieu nogmaals in lachen uit.
'Dat is precies hoe het zuiden van Louisiana er nu uitziet', zegt ze. Op de foto is een smal weggetje zichtbaar met daaromheen een enorme watervlakte. 'En dat is dan Highway one.'
Advocaat Walter Leger houdt zich bezig met de opbouw van New Orleans. Hij is zeer onder de indruk van de manier waarop Nederlanders leven met water. 'De politiek heeft hier toegezegd het water onder controle te houden. Dat missen wij in Amerika. Zonder de steun van de politiek komen we nergens.'
Oliver Thomas staart over het water van de Oosterschelde. 'Dat moeten wij van jullie leren. Hoe houden we het water buiten als er gevaar dreigt? De Amerikaanse overheid beschermt ons tegen terrorisme, maar zou ons ook moeten beschermen tegen wind, regen en storm.'
Is daar geld voor in de Verenigde Staten? Thomas trekt zijn wenkbrauwen op. 'We zijn het rijkste land ter wereld. Daar moet geld voor zijn.'
Copyright: de Volkskrant